Praca w Polsce

Podobnie jak w zeszłym roku Stowarzyszenie Przyjaciół Wydziału Informatyki w Szczecinie przy współpracy Wydziału Informatyki Zachodniopomorskiego Uniwersytetu Technologicznego w Szczecinie organizuje w dniu 19.03.2023 targi pracy, które mają na celu nawiązanie relacji akademicko – biznesowych w branży IT.

 W ramach tego wydarzenia zaprezentuje się dwadzieścia firm ze Szczecina i okolic, które poszukują programistów, informatyków i grafików. W programie są prelekcje, spotkania ze specjalistami oraz pokazy najnowszych technologii.

R@bbIT to również okazja do poznania potencjału naukowego Zachodniopomorskiego Uniwersytetu Technologicznego w Szczecinie. Będzie to czas na zweryfikowanie obiegowych informacji o rzeczywistych dochodach w tej branży, wymagań, jakie stawiają pracodawcy przyszłym pracownikom, pomysłów na współpracę, a także nowinek technologicznych, które na pewno zaskoczą przybyłych gości.

To dzień dla studentów informatyki, dla absolwentów, tych, którzy szukają zmian zawodowych, oraz wszystkich pasjonatów branżą IT.

Więcej informacji oraz program wydarzenia znajdziecie Państwo pod poniższymi linkami. 

https://wiadomosci.szczecin.eu/artykul/biznes/ratbbit-2023-targi-pracy-branzy-it

Home – Solid Color

Nowe zasady zatrudniania obywateli Ukrainy, zgodnie z przepisami specustawy, będą dotyczyły:

Obywatele Ukrainy, którzy przybyli do Polski od dnia 24 lutego 2022r. 

Zgodnie z art. 2 ust. 1 specustawy, pobyt obywatela Ukrainy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest legalny w okresie 18 miesięcy licząc od dnia 24 lutego 2022 r. (czyli do 24 sierpnia 2023 r.), jeżeli:

⇒ wjechał on do Polski legalnie w okresie od dnia 24 lutego 2022 r.,

⇒ wjazd do Polski nastąpił bezpośrednio z terenu Ukrainy i w związku z działaniami wojennymi prowadzonymi w Ukrainie oraz

⇒ deklaruje zamiar pozostania w Polsce.

 Obywatele Ukrainy, którzy przebywali w Polsce legalnie przed datą 24 lutego 2022r. 

W tym drugim przypadku pod uproszczone zasady zatrudniana będą „podpadać” inni obywatele Ukrainy legalnie przebywający w Polsce. Zaliczać się będzie do nich m.in. obywatele Ukrainy, którym specustawa przedłuża ważność tytułów pobytowych.

 Przykładowo, art. 42 specustawy, według którego jeżeli ostatni dzień okresu pobytu obywatela Ukrainy na terytorium Polski na podstawie wizy krajowej przypada w okresie od dnia 24 lutego 2022 r., okres pobytu na podstawie tej wizy oraz okres ważności tej wizy ulegają przedłużeniu z mocy prawa do dnia 31 grudnia 2022 r.

Analogiczne zasady przedłużania pobytu dotyczą także zezwolenia na pobyt czasowy udzielonego w okresie od dnia 24 lutego 2022 r.

Zgodnie zaś z art. 44 specustawy, pobyt obywatela Ukrainy, który wjechał do Polski na podstawie zgody komendanta placówki Straży Granicznej na odcinku granicy Rzeczypospolitej Polskiej z Ukrainą (mowa o zgodzie z art. 32 ust. 1 ustawy o cudzoziemcach), uznaje się za legalny przez okres 18 miesięcy. Z przepisu nie wynika literalnie, czy 18 miesięcy liczy się od dnia wjazdu do Polski, czy od upływu 15 dni pobytu w Polsce na podstawie zgody. Podstawą do uznania iż mamy do czynienia z osobą która przekroczyła granice po 24 lutego 2022 jest pieczątka w paszporcie lub nadany numer PESEL gdzie przed urzędnikiem gminy będzie złożone oświadczenie pod rygorem odpowiedzialności karnej. 

Czy Ukrainiec może zarejestrować się jako bezrobotny?

Obywatel Ukrainy ma taką możliwość – może się zarejestrować oraz zostać uznany za osobę bezrobotną albo poszukującą pracy. Do obywateli Ukrainy nie będzie stosowane kryterium wieku – 60 lat w przypadku kobiet i 65 – mężczyzn. Oznacza to, że również osoby starsze będą mogły się rejestrować.

Żeby obywatele Ukrainy mogli legalnie wykonywać pracę w Polsce, pracodawca powinien powiadomić w terminie 14 dni od dnia podjęcia pracy przez obywatela Ukrainy powiatowy urząd pracy, właściwy ze względu na siedzibę lub miejsce zamieszkania tego podmiotu, o powierzeniu wykonywania pracy obywatelowi Ukrainy.

Zezwolenie na pracę jest podstawowym tytułem legalizującym pracę cudzoziemców. Specustawa wyłącza, jednak, konieczność uzyskania zezwolenia na pracę dla obywatela Ukrainy, jak i konieczność zarejestrowania oświadczenia o powierzeniu wykonywania pracy.

Powiadomienie następuje za pośrednictwem systemu teleinformatycznego – praca.gov.pl.

W ramach powiadomienia  przekazywane są podstawowe informacje  dotyczące podmiotu powierzającego wykonywanie pracy obywatelowi Ukrainy (w szczególności, nazwę albo imię (imiona) i nazwisko podmiotu powierzającego wykonywanie pracy, adres siedziby albo miejsca zamieszkania, numer identyfikacyjny NIP i REGON albo numer PESEL) oraz dane osobowe obywatela Ukrainy.

 W przypadku obywateli Ukrainy, którzy wjechali do Polski począwszy od 24 lutego 2022 r., złożenie wniosku o nadanie numeru PESEL i uzyskanie numeru PESEL stanowi potwierdzenie legalnego pobytu na podstawie specustawy.

Podmiot powierzający wykonywanie pracę informuje również o: rodzaju umowy, jaką zawarł z obywatelem Ukrainy, stanowisku lub rodzaju wykonywanej pracy oraz miejscu wykonywania pracy.

Nie są natomiast potrzebne informacje  jak w przypadku rejestracji oświadczenia o powierzeniu wykonywania pracy, o okresie, na jaki umowa została zawarta, najniższym wynagrodzeniu określonym stawką godzinową lub miesięczną, wymiarze czasu pracy (w przypadku umowy o pracę) lub liczbie godzin pracy w tygodniu lub w miesiącu (w przypadku umowy cywilnoprawnej).

 W polskim prawie do prowadzenia własnej działalności gospodarczej niezbędnym jest zarejestrowanie jej w odpowiednim rejestrze. Rejestr ten zależy od wielu czynników w tym w szczególności od założonej formy prawnej przedsiębiorstwa. 

Niemniej jednak nie każdy potrzebuje prowadzić działalność na dużą skalę.Takim drobnym działalnościom zarobkowym służy działalność nierejestrowana.

 Jej podstawowe kryteria to:

• przychody z działalności w żadnym miesiącu danego roku nie przekroczą kwoty 1505 zł (jest to obecna wysokość związana z 50% kwoty minimalnego wynagrodzenia
• w okresie 60 miesięcy przed tymi działaniami nie była prowadzona działalność gospodarcza rejestrowana

 Osoba prowadząca taką działalność nie podlega obowiązkowi płacenia składek ZUS, nie potrzebuje numerów NIP I REGON, nie płaci podatku VAT a zamiast trudnej księgowości wystarczy uproszczona ewidencja sprzedaży.

Ważne jednak jest to, iż w takim przypadku osoba prowadząca działalność ma status przedsiębiorcy w rozumieniu przepisów kodeksu cywilnego. Z tego względu nie jest już konsumentem i musi znać swoje obowiązki z tej roli wynikające.

Taka forma działalności sprawdza się przy pracy wykonywanej w domu – tzw. chałupniczej, przy pracy wykonywanej sezonowo związanej ze zbiorem owoców, warzyw czy runa leśnego. 

 Więcej szczegółów znajdziecie Państwo na:

www.biznes.gov.pl

 Szczegółowe  i indywidualne porady świadczą nasi doradcy.

Home

W wyniku nostryfikacji otrzymuje się zaświadczenie, które potwierdza, że dyplom uzyskany  za  granicą został uznany za równoważny z określonym polskim dyplomem i z określonym tytułem zawodowym.

Wniosek o nostryfikację należy złożyć w uczelni, która posiada tzw. kategorię naukową A+, A albo B+ w dyscyplinie, której dotyczy wniosek.

Do wniosku o nostryfikację dołącza się:

1) dyplom ukończenia studiów;

2) dokumenty umożliwiające ocenę przebiegu studiów, uzyskiwanych efektów uczenia się i czasu trwania studiów;

3) świadectwo, dyplom lub inny dokument, na podstawie  którego wnioskodawca został przyjęty na studia;

4) oświadczenie wnioskodawcy o miejscu i dacie urodzenia.

Na podstawie przedstawionych dokumentów uczelnia dokonuje oceny  porównawczej   z podobnymi studiami prowadzonymi w uczelni rozpatrującej wniosek. Jeżeli uczelnia stwierdzi różnice w tym zakresie, może zobowiązać wnioskodawcę do złożenia określonych egzaminów lub odbycia praktyk zawodowych by zniwelować zauważone różnice.

Termin na załatwienie sprawy wynosi 90 dni od daty złożenia kompletu dokumentów.

Wniosek podlega opłacie, której maksymalna wysokość wynosi  3 205 zł.  Można ubiegać się o zwolnienie z opłaty w całości lub w części – warunki i tryb zwalniania z opłaty ustala uczelnia. 

Po przeprowadzeniu postępowania uczelnia wydaje zaświadczenie potwierdzające, że wnioskodawca ukończył studia na poziomie studiów pierwszego/drugiego stopnia lub jednolitych studiów magisterskich, prowadzonych w polskiej uczelni.

https://nawa.gov.pl/uznawalnosc/informacje-dla-uczelni/nostryfikacja-dyplomow

http://prawo.sejm.gov.pl/isap.nsf/download.xsp/WDU20180001881/O/D20181881.pdf

aktualne kategorie naukowe uczelni 

https://polon.nauka.gov.pl/pomoc/wp-content/uploads/2021/05/13.05.2021_wykaz-kategorii-naukowych-2017_2021.pdf.

Wojna na Ukrainie wybuchła 24 lutego br., w związku z czym dla pierwszych uchodźców minęło 183 dni pobytu w naszym kraju. Po upływie tego terminu osoba przebywająca w danym kraju może być objęta bezwzględnym obowiązkiem podatkowym w państwie pobytu pod warunkiem spełnienia kilku przesłanek.

Zgodnie z art. 4 Konwencji polsko-ukraińskiej o unikaniu podwójnego opodatkowania, jeśli osoba fizyczna jest uznawana za rezydenta podatkowego obu tych państw, w pierwszej kolejności jej status określa się według stałego miejsca zamieszkania. Stałe miejsce zamieszkania znajduje się tam, gdzie osoba ta posiada stałe i trwałe ognisko domowe, które zostało urządzone i zastrzeżone dla jej użytkowania. W przypadku jego braku decydujące jest miejsce zamieszkania, w którym podatnik posiada centrum interesów życiowych. W ostateczności państwa rozstrzygają tę kwestię w drodze wzajemnego porozumienia.

Ministerstwo Finansów wskazuje, że podatnik będący obywatelem Ukrainy może potwierdzić przeniesienie centrum interesów życiowych poprzez złożenie oświadczenia pracodawcy lub innemu płatnikowi, przez co od pierwszego dnia przybycia do Polski zostanie uznany za rezydenta w RP. To efekt art. 52zj ustawy o PIT, który został do niej dodany w kwietniu 2022 r. z mocą obowiązującą od 24 lutego 2022 r. A zatem, przepis ten stosuje się tylko do obywateli Ukrainy, którzy przybyli do Polski w związku wojną.

https://www.prawo.pl/podatki/ustalanie-rezydencji-podatkowej-ukraincow-w-polsce,516787.html

Rezydencję podatkową obywateli Ukrainy ustala się na podstawie oświadczeń – Ministerstwo Finansów – Portal Gov.pl (www.gov.pl)

W związku z wojną w Ukrainie do dnia dzisiejszego z Ukrainy uciekło ponad 7 milionów osób.  Do tej pory jedynie stosunkowo niewielka liczba osób w wieku produkcyjnym weszła na unijny rynek pracy, ale oczekuje się, że liczba osób chcących wejść na ten rynek będzie rosnąć.

Szybka i skuteczna integracja na rynku pracy jest ważna zarówno z punktu widzenia społeczności przyjmujących, jak i osób uciekających przed wojną. Integracja umożliwia tym osobom odbudowanie swojego życia oraz dalszy rozwój umiejętności, a w ostatecznym rozrachunku przyczyni się do odbudowy Ukrainy.

Umiejętności i formalne kwalifikacje osób uciekających przed wojną muszą być odpowiednio identyfikowane i uznawane, aby ułatwić im wejście na rynek pracy i zapewnić zatrudnienie odpowiadające posiadanym umiejętnościom. Podnoszenie posiadanych kwalifikacji i zdobywanie nowych ma także decydujące znaczenie dla pomyślnego uczestnictwa w rynku pracy i społeczeństwie.

W opublikowanych wytycznych  Unii Europejskiej opisano środki, które państwa członkowskie mogą wdrażać na podstawie dotychczas wyciągniętych wniosków i zgromadzonych najlepszych praktyk, w oparciu o wcześniejsze działania na szczeblu UE, aby

a. ułatwić integrację na rynku pracy osób przybywających z Ukrainy; oraz

b. zapewniać im dostęp do kształcenia i szkolenia zawodowego oraz edukacji dorosłych;

• przedstawiono szereg konkretnych przykładów projektów finansowanych ze środków unijnych, które mogą posłużyć państwom członkowskim jako wzorzec dla inicjatyw w tej dziedzinie i umożliwić im optymalne wykorzystanie wsparcia dostępnego na szczeblu unijnym.

Wytyczne mają zastosowanie zarówno do osób, które kwalifikują się do tymczasowej ochrony na podstawie dyrektywy w sprawie tymczasowej ochrony, jak i do osób kwalifikujących się do odpowiedniej ochrony przewidzianej w prawie krajowym.

Podstawą przyjmowania przez UE osób uciekających przed napaścią rosyjską jest jednomyślne uruchomienie – po raz pierwszy w historii – unijnej dyrektywy w sprawie tymczasowej ochrony, która nadaje beneficjentom natychmiastowy bezpieczny status obejmujący dostęp do zezwolenia na pobyt, mieszkania, szkół, opieki zdrowotnej i zatrudnienia. Na mocy tej dyrektywy osoby uciekające przed wojną mają prawo dostępu do rynku pracy, możliwości edukacyjnych dla osób dorosłych oraz kształcenia i szkolenia zawodowego, a także zdobywania praktycznego doświadczenia zawodowego. W komunikacie w sprawie przyjmowania osób uciekających przed wojną na Ukrainie z 23 marca zachęcono państwa członkowskie do rozszerzenia dostępu do unijnego rynku pracy również na osoby korzystające z odpowiedniej ochrony przewidzianej w prawie krajowym.  Zachęca się państwa członkowskie do zapewnienia takim osobom również dostępu do kształcenia i szkolenia zawodowego oraz edukacji dorosłych. Odpowiednia ochrona jest alternatywą dla tymczasowej ochrony, która może być oferowana przez państwa członkowskie obywatelom państw trzecich, którzy legalnie przebywali na Ukrainie i uciekli z powodu rosyjskiej wojny napastniczej. 

Nowe wytyczne uzupełniają i opierają się na różnego rodzaju środkach wsparcia osób uciekających przed rosyjską inwazją na Ukrainę, które zostały już wdrożone na szczeblu UE. W szczególności Komisja przedstawiła wytyczne operacyjne wspierające państwa członkowskie w stosowaniu dyrektywy w sprawie tymczasowej ochrony, zalecenie dotyczące pomocy wykwalifikowanym uchodźcom w dostępie do zatrudnienia w UE oraz 10-punktowy plan dotyczący ściślejszej koordynacji europejskiej w zakresie przyjmowania osób uciekających przed wojną w Ukrainie. Ponadto realizowane są różne inicjatywy, aby ułatwić państwom członkowskim pełne wykorzystanie dostępnych środków unijnych, zwłaszcza tych przewidzianych na mocy rozporządzenia w sprawie „Działania w ramach polityki spójności na rzecz uchodźców w Europie” (CARE). UE przekazała już państwom członkowskim płatności zaliczkowe w wysokości 3,5 mld EUR na wsparcie osób uciekających przed wojną.

 Więcej informacji : <ukraina__komisja_przedstawia_wytyczne_maj_ce_u_atwi__osobom_uciekaj_cym_przed_wojn__dost_p_do_rynku_pracy__szkole__i_kszta_cenia_doros_ych_220614_184139 (2).docx>

Zmiany w przepisach o zatrudnianiu cudzoziemców pozostawiły niemal nienaruszone procedury ubiegania się o zezwolenie na pracę, jak i zawartość tego dokumentu. Jedyną zmianą jest ustanowienie pierwszeństwa w rozpatrywaniu wniosków o zezwolenia na pracę dla przedsiębiorców prowadzących działalność o znaczeniu strategicznym dla gospodarki narodowej, których wykaz ma być określony w rozporządzeniu.

Kiedy nie trzeba mieć nowego zezwolenia na pracę?

Ważna zmiana dotyczy przepisów stanowiących katalog przypadków, w których nie trzeba wnioskować o nowe zezwolenie na pracę. Jest on zawarty w artykule 88f ust. 1c. Po nowelizacji przepisów katalog ten wygląda następująco:

• zmiana siedziby lub miejsca zamieszkania, nazwy lub formy prawnej podmiot  powierzającego wykonywanie pracy cudzoziemcowi;
• przejęcie zakładu pracy lub jego części przez innego pracodawcę;
• przejście zakładu pracy lub jego części na innego pracodawcę;
• zastąpienie umowy cywilnoprawnej umową o pracę;

i dodane po nowelizacji zapisy:

zmiana nazwy stanowiska, na jakim cudzoziemiec wykonuje pracę, przy jednoczesnym zachowaniu zakresu jego obowiązków,

zwiększenie wymiaru czasu pracy przy jednoczesnym proporcjonalnym zwiększeniu wynagrodzenia, nie wymagają ubiegania się o nowe zezwolenie na pracę.

Zmiany w przepisach, dokonane 29 stycznia 2022 roku, dotyczą także przypadków, w których cudzoziemcy są uprawnieni do wykonywania pracy na terytorium RP i nie muszą mieć zezwolenia na pracę. Po nowelizacji do artykułu 87 ustęp 1 dodano punkt 9a, który stanowi, że cudzoziemiec jest uprawniony do wykonywania pracy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli:

9a) jest obywatelem Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej, o którym mowa w art. 10 ust. 1 lit. b i d Umowy Wystąpienia, lub członkiem jego rodziny, o którym mowa w art. 10 ust. 1 lit. e i f tej umowy.

Oznacza to, że do grupy zwolnionych z obowiązku uzyskania zezwolenia na pracę w Polsce dołączyli obywatele Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej, którzy:

korzystali z prawa pobytu w państwie członkowskim zgodnie z prawem UE przed zakończeniem okresu przejściowego i w dalszym ciągu w nim mieszkają,

korzystali z uprawnień pracowników przygranicznych co najmniej w jednym państwie członkowskim zgodnie z prawem UE przed zakończeniem okresu przejściowego i w dalszym ciągu z nich korzystają.

Zwolnienie to dotyczy także członków ich rodzin.

Jeżeli pracowałeś w Polsce i na Ukrainie, a teraz starasz się o emeryturę lub rentę przeczytaj poniższe informacje. 

Jeśli mieszkasz na terenie Polski :

1. wypełnij właściwy formularz o świadczenie z ZUS:
2. do wniosku o emeryturę lub rentę dołącz dokumenty, które uzasadniają przyznanie Ci tego świadczenia z ZUS i posłużą do wyliczenia jego wysokości, m.in.:

• zaświadczenia pracodawców albo świadectwa pracy, potwierdzające okresy składkowe i nieskładkowe w Polsce,
• zaświadczenia pracodawców albo świadectwa pracy, potwierdzające wykonywanie pracy w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze w Polsce i na Ukrainie;
• zaświadczenia pracodawców potwierdzające okresy zatrudnienia i wysokość wynagrodzenia, które stanowiło podstawę wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne lub na ubezpieczenia emerytalne i rentowe w Polsce (może być wystawione na formularzu ERP -7),
• legitymację ubezpieczeniową, która zawiera wpisy dotyczące okresów zatrudnienia i wysokości zarobków w Polsce,
• zaświadczenie szkoły wyższej potwierdzające okres nauki i programowy tok jej trwania,
• książeczkę wojskową lub zaświadczenie z Wojskowej Komendy Uzupełnień o okresie czynnej służby wojskowej,
• odpisy aktów urodzenia dzieci.

3.Wypełnij również właściwy formularz o świadczenie z instytucji ubezpieczeniowej Ukrainy.

Na podstawie tych dokumentów  zostanie wyliczona należna Ci emerytura  lub renta z ZUS oraz przekazany wniosek o świadczenie ukraińskie i do instytucji ubezpieczeniowej Ukrainy. Instytucja ta rozpatrzy wniosek na podstawie swoich krajowych przepisów i przyśle decyzję o emeryturze lub rencie.

Katalog najważniejszych zmian 

1.Wydłużenie oświadczeń z 6 do 24 miesięcy

2.Uproszczone postępowanie o udzielenie zezwoleń na pobyt czasowy i pracę dotyczy  postępowań o udzielenie zezwoleń na pobyt czasowy i pracę, które zostały rozpoczęte przed 1 stycznia 2021 r. i nie zostały zakończone do dnia wejścia w życie ustawy. Rozwiązanie to ma na celu sprawnie zakończyć toczące się postępowania i zniwelować większość zaległości, które powstały w ostatnich latach w związku z rosnącą liczbą prowadzonych spraw oraz pandemią COVID-19″ – zaznaczył.

3.Usprawnienie wydawania zezwoleń na pobyt czasowy i pracę – związana jest z postępowaniami dotyczącymi  udzielania cudzoziemcom zezwoleń na pobyt czasowy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w szczególności zezwoleń na pobyt czasowy i pracę, które są najczęściej udzielanym rodzajem zezwoleń na pobyt czasowy w Polsce.

4. Skrócenie terminu na wydanie wizy krajowej na rozpatrywanie wniosków o wydanie wizy krajowej, czyli optymalizacja procedur oraz dążenie do skrócenia długości trwania postępowań.

5. Przyspieszenie  uzyskania zezwolenia dla cudzoziemców zamierzających wykonywać pracę u przedsiębiorców prowadzących działalność o szczególnym znaczeniu strategicznym dla polskiej gospodarki. Wojewoda, rozpatrując wnioski o wydanie zezwolenia na pracę, będzie uwzględniał pierwszeństwo cudzoziemców mających pracować u przedsiębiorców, którzy znajdą się w tym wykazie.

6.Nowelizacja zakłada również ułatwienie wnioskowania o Kartę Polaka. Po jednej ze zmian wśród dowodów, które mogą potwierdzić spełnienie warunków do otrzymania tego dokumentu, znajdą się Karta Polaka rodzica lub jednego z dziadków wnioskodawcy.

Inne zmiany dotyczą m.in.: określenia 60-dniowego terminu załatwienia sprawy administracyjnej dotyczącej udzielenia cudzoziemcowi zezwolenia na pobyt czasowy w I instancji, oraz 90-dniowego terminu na rozpatrzenie sprawy przez organ odwoławczy; skrócenia terminów na rozpatrywanie wniosków o wydanie niektórych wiz krajowych uporządkowania przepisów dotyczących wszczynania postępowania w sprawie udzielenia zezwolenia na pobyt czasowy w przypadkach, gdy wniosku nie składa osobiście cudzoziemiec, który ma to zezwolenie otrzymać.

Ministerstwo Rozwoju Pracy i Technologii zakończyło prace nad założeniami, na których będzie opierała się nowa ustawa o zatrudnieniu cudzoziemców/.
Zmiany miałyby wejść w życie z początkiem 2022 r.
Coraz większy popyt na pracę cudzoziemców i w ciągu najbliższych lat popyt na pracę cudzoziemców będzie w dalszym ciągu rósł kilka lub kilkanaście procent rocznie.

Polski system prawny określający zasady dostępu cudzoziemców do rynku pracy, choć oceniany jako jeden z najprostszych i najskuteczniejszych w UE pod względem ściągania migrantów zarobkowych wymaga zmian ponieważ w ciągu ostatnich lat przestał spełniać wyzwania współczesnego rynku pracy” .

W Ministerstwie Rozwoju, Pracy i Technologii zakończyły się prace nad założeniami, na których będzie opierała się nowa ustawa o zatrudnieniu cudzoziemców.
Celem nowej ustawy jest m.in.:
– zwiększenie udziału w rynku pracy pracowników o wysokich kwalifikacjach,
– poprawa efektywności i szybkości procedur wydawania zezwoleń na pracę,
– wdrożenie bezpiecznego, czytelnego i elektronicznego systemu obsługi procesów legalizujących zatrudnianie cudzoziemców, pozwalającego państwu na dostęp do pełnej informacji dotyczącej obcokrajowców podejmujących pracę w Polsce oraz redukowanie pojawiających się nadużyć.

Przewidywane są również zmiany kompetencyjne w zakresie „klasycznych” zezwoleń na pracę, tj.
– przeniesienie właściwości organu do wydawania tych zezwoleń na poziom powiatów, oraz
– przyznanie wojewodzie kompetencji organu odwoławczego w sprawach rozstrzyganych przez organy powiatowe.
Planuje się, że projektowana ustawa wejdzie w życie z dniem 1 stycznia 2022 r. z dodatkowym okresem potrzebnym do dostosowania systemów informatycznych ok. 2 lat.

W zakresie powierzania pracy sezonowej cudzoziemcom planowane jest m.in. wprowadzenie pełnej elektronizacji procedur związanych z uzyskaniem zezwolenia na pracę sezonową oraz umorzenie postępowania w sprawie udzielenia zezwolenia na pracę sezonową w przypadkach, gdy cudzoziemiec nie zgłosił się do pracodawcy.

Umorzenie takie będzie następowało automatycznie i będzie ewidencjonowane w systemie teleinformatycznym. System będzie także automatycznie monitorował brak zawarcia umowy o pracę między pracodawcą a cudzoziemcem lub odprowadzania od niej składek na ubezpieczenia społeczne.
Rozważane jest również ograniczenie instytucji zezwolenia na pracę sezonową tylko do cudzoziemców, którzy wjadą na terytorium RP w celu pracy sezonowej, tj. tzw. „cudzoziemców dyrektywowych”.

Organami uprawnionymi do weryfikowana legalności powierzenia, a także wykonywania pracy są Straż Graniczna oraz Państwowa Inspekcja Pracy. Pamiętaj, że jeśli posiadasz wątpliwości dotyczące tego, czy Twój pracodawca postępuje zgodnie z prawem, lub nie chce wydać Tobie Twoich dokumentów, możesz zwrócić się do powyższych organów. Nielegalne praktyki należy zgłaszać – robisz to zarówno w interesie swoim, jak i wszystkich innych ludzi, którzy pracują w danej firmie.

Za nielegalne powierzenie wykonywania pracy Twój pracodawca może zostać ukarany mandatem, a także, jeśli w dalszym ciągu to robi – może otrzymać zakaz zatrudniania cudzoziemców. To na nim spoczywa główna odpowiedzialność za to, by zatrudniać Cię legalnie. Pamiętaj jednak, że na Tobie ona również częściowo spoczywa. Ty również możesz zostać ukarany mandatem lub nawet zostać deportowany. Dlatego tym bardziej tak ważne jest, abyś wymagał od swojego pracodawcy przekazania Tobie dokumentów legalizujących pracę.

Przed zatrudnieniem Twój pracodawca ma obowiązek wystąpić o dokumenty legalizujące Twoją pracę. Na nim spoczywa również obowiązek pilnowania dat końca ważności dokumentów pozwalających pracować Tobie w Polsce, a także zgłaszania do odpowiedniego urzędu tego, czy ją podjąłeś, czy tez nie. W przypadku oświadczenia o powierzeniu wykonywania pracy możesz samodzielnie zgłosić do urzędu zakończenie wykonywania pracy. Dzięki temu nie tracisz z puli 6 miesięcy tych dni, kiedy skończyłeś pracę i możesz wykorzystać je na rzecz pracy gdzie indziej.

Niektórzy pracodawcy nie wydają swoim pracownikom dokumentów legalizujących pracę – tak nie powinno być! Masz prawo żądać wydania ich Tobie, a pracodawca nie może Tobie odmówić, szczególnie, że za nielegalne wykonywanie pracy ponosisz częściową odpowiedzialność.

Wszystkie dokumenty, które legalizują Twoją pracę, są dla Ciebie bezpłatne. To pracodawca ma obowiązek uiścić za nie opłatę. Wyjątkiem jest tzw. karta pobytu. Pamiętaj jednak, że opłatę za nią uiszczasz na rzecz Urzędu Miasta. Jeśli Twój pracodawca żąda od Ciebie jakichkolwiek pieniędzy za wystąpienie o dokumenty legalizujące pracę lub za wydanie ich Tobie – postępuje niezgodnie z prawem i powinien zostać za to ukarany!

Dokumentami, legalizującymi pracę w Polsce są:

• oświadczenie o powierzeniu wykonywania pracy – na jego podstawie można pracować maksymalnie 6 miesięcy w ciągu ostatnich 12 miesięcy,
• zezwolenie na pracę – upoważnia do pracy przez okres do trzech lat,
• zezwolenie na pracę sezonową – można na jego podstawie pracować do 9 w roku kalendarzowym,
• jednolite zezwolenie na pobyt czasowy i pracę – wydawane jest na okres do 3 lat.

Każdy z tych dokumentów wydawany jest na konkretnego pracodawcę, stanowisko, rodzaj umowy, wymiar etatu i wysokość wynagrodzenia.

Niektóre firmy umieszczają w umowach różne zapisy znajdujące się na granicy prawa, lub też z nim niezgodne. Takie praktyki szczególnie spotykane są w przypadku umowy zlecenia. Możesz się spotkać z sytuacją, kiedy z umowy będzie wynikało, że za jej nieuzasadnione rozwiązanie grozi Tobie kara. Jeśli w Twojej umowie jest taki zapis, powinno być w niej również wskazane, co rozumiane jest pod terminem „nieuzasadnione”.

Zdarza się również, że zleceniodawca obciąża karą za podjęcie pracy bezpośrednio w firmie, do której zleceniobiorca był kierowany. W takiej umowie powinien znajdować się zapis o odszkodowaniu dla Ciebie wynikającym z zakazu konkurencji.

W przypadku umów zlecenia mogą się w nich znaleźć najróżniejsze zapisy, pod warunkiem, że obie strony wyrażają na to zgodę.
Pamiętaj, że podpisując taką umowę, tym samym zgadzasz się z tym, co jest w niej zawarte. Jeśli więc zawiera ona punkty, z którymi nie do końca się zgadzasz, lub co gorsza, napisana jest wyłącznie w języku polskim i nie jesteś w stanie zweryfikować tego, co zawiera – nie podpisuj jej!
Nie gódź się na pracę w miejscu, w którym postępuje się w taki sposób, na rynku jest wielu uczciwych pracodawców i agencji pracy!

Umowa z cudzoziemcem powinna zostać sporządzona w języku dla niego zrozumiałym. Dlatego też nie gódź się, jeśli Twój pracodawca przedstawia Tobie umowę wyłącznie w języku polskim, a Ty nie znasz tego języka na poziomie, który pozwala zrozumieć wszystkie zapisy umowy.
Jeśli nie rozumiesz umowy – nie podpisuj jej!

W umowie powinny zostać zawarte wszystkie informacje związane z wykonywaną przez Ciebie pracą: miejsce pracy, stanowisko, na które zostaniesz zatrudniony, okres zatrudnienia, a także wysokość wynagrodzenia.

Umowa o pracę tymczasową zawierana jest z osobą zatrudnioną za pośrednictwem agencji pracy tymczasowej. Pracownik, zatrudniony na podstawie tego rodzaju umowy, posiada takie same prawa, jak osoba posiadająca „zwykłą” umowę o pracę. Różni się ona okresem wypowiedzenia, a także tym, że urlop wypoczynkowy naliczany jest w wymiarze 2 dni po przepracowaniu każdych 30 dni.

Pamiętaj również, że agencja pracy może Cię skierować do wykonywania pracy tymczasowej w danego pracodawcy na okres maksymalnie 18 miesięcy w ciągu 36 kolejnych miesięcy. Oznacza to wprost, że nie możesz  pracować u tego samego pracodawcy dłużej niż 18 miesięcy w przeciągu 3 lat.

Umowa zlecenia jest to umowa cywilnoprawna, zawierana jest zwykle w sytuacjach, kiedy chce się zlecić wykonanie konkretnej usługi. Cechuje się ona dość dużą swobodą w zakresie organizowania pracy, nie posiada ona również określenia godzinowego wymiaru czasu pracy. W umowie zlecenia powinien zostać wskazany przedmiot zlecenia, okres, jaki umowa ta obejmuje, a także wysokość wynagrodzenia. W 2019 r. minimalna stawka godzinowa wynosi 14,70 pln brutto. Pracując na podstawie umowy zlecenia nie przysługuje Tobie prawo do płatnego urlopu, a każda godzina Twojej pracy jest płatna w tej samej stawce.

Każda osoba, zatrudniona na etacie w danej firmie, powinna posiadać umowę o pracę. Zawiera ona informację o tym, kto z kim zawiera umowę, miejscu pracy, stanowisku, wysokości wynagrodzenia, wymiarze etatu oraz zakresie obowiązków. Wszelkie kwestie, które nie zostały poruszone w umowie, reguluje Kodeks Pracy. Osoba zatrudniona na podstawie umowy o pracę ma prawo do płatnego urlopu wypoczynkowego, posiada ona również zwolnienie chorobowe. W przypadku chęci rozwiązania umowy przez którąkolwiek ze stron, obowiązuje ją również okres wypowiedzenia uzależniony od stażu pracy. Jeśli jesteś zatrudniony na podstawie umowy o pracę, każda nadliczbowa godzina Twojej pracy jest płatna dodatkowo 50% lub 100%. W 2019 roku minimalne wynagrodzenie osoby zatrudnionej na podstawie umowy o pracę wynosi 2250 pln brutto miesięcznie.

Ministerstwo Rozwoju Pracy i Technologii zakończyło prace nad założeniami, na których będzie opierała się nowa ustawa o zatrudnieniu cudzoziemców/.
Zmiany miałyby wejść w życie z początkiem 2022 r.
Coraz większy popyt na pracę cudzoziemców i w ciągu najbliższych lat popyt na pracę cudzoziemców będzie w dalszym ciągu rósł kilka lub kilkanaście procent rocznie.

Polski system prawny określający zasady dostępu cudzoziemców do rynku pracy, choć oceniany jako jeden z najprostszych i najskuteczniejszych w UE pod względem ściągania migrantów zarobkowych wymaga zmian ponieważ w ciągu ostatnich lat przestał spełniać wyzwania współczesnego rynku pracy” .

W Ministerstwie Rozwoju, Pracy i Technologii zakończyły się prace nad założeniami, na których będzie opierała się nowa ustawa o zatrudnieniu cudzoziemców.
Celem nowej ustawy jest m.in.:
– zwiększenie udziału w rynku pracy pracowników o wysokich kwalifikacjach,
– poprawa efektywności i szybkości procedur wydawania zezwoleń na pracę,
– wdrożenie bezpiecznego, czytelnego i elektronicznego systemu obsługi procesów legalizujących zatrudnianie cudzoziemców, pozwalającego państwu na dostęp do pełnej informacji dotyczącej obcokrajowców podejmujących pracę w Polsce oraz redukowanie pojawiających się nadużyć.

Przewidywane są również zmiany kompetencyjne w zakresie „klasycznych” zezwoleń na pracę, tj.
– przeniesienie właściwości organu do wydawania tych zezwoleń na poziom powiatów, oraz
– przyznanie wojewodzie kompetencji organu odwoławczego w sprawach rozstrzyganych przez organy powiatowe.
Planuje się, że projektowana ustawa wejdzie w życie z dniem 1 stycznia 2022 r. z dodatkowym okresem potrzebnym do dostosowania systemów informatycznych ok. 2 lat.

W zakresie powierzania pracy sezonowej cudzoziemcom planowane jest m.in. wprowadzenie pełnej elektronizacji procedur związanych z uzyskaniem zezwolenia na pracę sezonową oraz umorzenie postępowania w sprawie udzielenia zezwolenia na pracę sezonową w przypadkach, gdy cudzoziemiec nie zgłosił się do pracodawcy.

Umorzenie takie będzie następowało automatycznie i będzie ewidencjonowane w systemie teleinformatycznym. System będzie także automatycznie monitorował brak zawarcia umowy o pracę między pracodawcą a cudzoziemcem lub odprowadzania od niej składek na ubezpieczenia społeczne.
Rozważane jest również ograniczenie instytucji zezwolenia na pracę sezonową tylko do cudzoziemców, którzy wjadą na terytorium RP w celu pracy sezonowej, tj. tzw. „cudzoziemców dyrektywowych”.

PESEL to skrót od „Powszechny Elektroniczny System Ewidencji Ludności”. Służy on gromadzeniu podstawowych informacji, które pozwalają na identyfikację tożsamości, a także statusu administracyjno-prawnego obywateli polskich oraz cudzoziemców, którzy mieszkają w Polsce. W celu ułatwienia możliwości dostania się do lekarza, załatwienia wielu spraw w różnych urzędach, a także, by móc rozliczyć się z PIT należy posiadać numer PESEL.
W przypadku posiadania meldunku na pobyt czasowy powyżej trzech miesięcy lub stały, PESEL nadawany jest w urzędu, w przeciwnym wypadku nadawany jest on na wniosek. Formularz wniosku można pobrać na stronie internetowej Ministerstwa Cyfryzacji: https://obywatel.gov.pl/dokumenty-i-dane-osobowe/uzyskaj-numer-pesel-dla-cudzoziemcow.

Jeśli nie posiadasz meldunku, jako podstawę możesz wskazać konieczność założenia konta e-PUAP, tj. „Zał. nr 1 pkt. 1 lit. C do Rozporządzenia Ministra Cyfryzacji z dn. 10.09.2018r. Poz. 1760 w sprawie profilu zaufanego i podpisu zaufanego.”

NIP jest to numer identyfikacji podatkowej składający się z 10-ciu cyfr. Numer ten należy podawać w dokumentach, które dotyczą zobowiązań podatkowych, a także tych, które pobierane są przez organy celne i podatkowe. Osoby fizyczne, które nie prowadzą działalności gospodarczej zamiast NIP podają PESEL.

PIT jest to podatek dochodowy od osób fizycznych. Pobierany jest on zarówno od polskich rezydentów podatkowych, jak i od osób, które nie posiadają polskiej rezydencji podatkowej. W tym drugim wypadku podatek pobierany jest wyłącznie od przychodów, które uzyskano w Polsce.

W każdym roku podatkowym należy rozliczyć się z należnego podatku. W tym celu pracownik otrzymuje od pracodawcy PIT-37. Deklarację tę należy rozliczyć do terminu wskazanego przez urząd skarbowy. Rozliczyć się można zarówno drogą elektroniczną, jak i bezpośrednio w urzędzie skarbowym, do którego się przynależy.

Na umowie o pracę, którą podpiszesz, wysokość wynagrodzenia będzie określona w kwocie brutto. Jest to kwota Twojej pensji wraz z obowiązkowymi składkami i podatkiem (do ZUS-u oraz do Urzędu Skarbowego). Przyjmuje się, że podatki w Polsce wynoszą ok. 30% wynagrodzenia.

Kwota netto natomiast to wysokość wynagrodzenia, którą otrzymuje pracownik w formie przelewu lub wypłaty gotówkowej, czyli inaczej wynagrodzenie „na rękę”.

Przed nawiązaniem z Tobą współpracy, przyszły pracodawca powinien otrzymać dokument, który będzie legalizował Twoją pracę. Dokument ten ma obowiązek Ci wydać. Zostaniesz również skierowany na wstępne badania lekarskie, których koszt pokrywa pracodawca. Udając się na podpisanie umowy powinieneś mieć ze sobą:

• paszport,
• dokument legalizujący Twój pobyt (jeśli jest to karta pobytu, to wraz z decyzją),
• numer swojego konta bankowego,
• jeśli pracowałeś wcześniej – świadectwo pracy od poprzedniego pracodawcy,
• PESEL.

Istnieje kilka możliwości rozstania się z pracodawcą. Są to:

• porozumienie stron – zakończenie współpracy możliwe jest z dnia na dzień. Zgodę na tę formę rozwiązania umowy muszą wyrazić dwie strony;
• rozwiązanie umowy z zachowaniem okresu wypowiedzenia – długość okresu wypowiedzenia uzależniona jest od stażu pracy i wynosi odpowiednio:
  • 2 tygodnie przy zatrudnieniu krótszym niż pół roku,
  • 1 miesiąc dla osób zatrudnionych minimum pół roku,
  • 3 miesiące w przypadku osób zatrudnionych co najmniej 3 lata.
• rozwiązanie umowy bez zachowania okresu wypowiedzenia – w ten sposób można rozwiązać umowę przede wszystkim ze względu na zawinienia jednej ze stron.

W przypadku pracowników tymczasowych okres wypowiedzenia umowy wynosi odpowiednio:

• 3 dni w przypadku umów zawartych na okres do dwóch tygodni,
• 1 tydzień, kiedy umowa przekracza dwa tygodnie.

Będąc zatrudnionym na podstawie umowy o pracę, przysługuje Tobie w ciągu roku kalendarzowego 20 lub 26 dni płatnego urlopu wypoczynkowego. Liczba dni urlopu uzależniona jest od Twojego stażu pracy: 20 dni dla osób, które przepracowały poniżej 10 lat, 26 dni dla osób, u których łączny staż pracy wynosi 10 lat i więcej. Są różne czynniki, które wpływają na to, że prawo do 26 dni urlopu możesz nabyć szybciej, jest nimi m.in. poziom wykształcenia.
W przypadku zatrudnienia przez agencję pracy tymczasowej (czyli na podstawie umowy o pracę tymczasową) nabywasz prawo do dwóch dni urlopu wypoczynkowego za każdy miesiąc pozostawania w dyspozycji pracodawcy – użytkownika.

Urlop na żądanie przysługuje pracownikowi w wymiarze do 4 dni w ciągu roku kalendarzowego. Nie są to dodatkowe dni urlopowe, a mieszczące się w puli przysługującej liczby dni urlopu wypoczynkowego w skali roku. Urlop na żądanie należy zgłosić najpóźniej w dniu jego rozpoczęcia, przed podjęciem pracy.

W przypadku pracownika tymczasowego prawo do urlopu na żądanie nabywane jest po przepracowaniu u danego pracodawcy – użytkownika minimum pół roku.

Każda osoba zatrudniona na podstawie umowy o pracę (w przypadku umowy zlecenia ubezpieczenie chorobowe jest dobrowolne) ma prawo do zwolnienia chorobowego. Zwolnienie to wystawiane jest przez lekarza drogą elektroniczną (e-ZLA), a następnie trafia na profil PUE pracodawcy. Nie musisz więc martwić się tym, by dostarczyć je swojemu pracodawcy. Nie zwalnia Cię to jednak z obowiązku poinformowania o nieobecności!

Prawo do wynagrodzenia chorobowego nabywasz po 30 dniach nieprzerwanego ubezpieczenia chorobowego (w przypadku dobrowolnego ubezpieczenia, jest to 90 dni), do tego czasu znajdujesz się w okresie wyczekiwania. Wysokość wynagrodzenia chorobowego wynosi 80 lub 100% w zależności od powodu niezdolności do pracy. Jego podstawę stanowi średnie miesięczne wynagrodzenie wypłacone w ciągu 12 miesięcy poprzedzających miesiąc, w którym stałeś się niezdolny do pracy.

Jeśli jesteś zatrudniony za pośrednictwem agencji pracy tymczasowej pamiętaj, że to jej dane musisz podać lekarzowi, który wystawia Tobie zwolnienie chorobowe.